بررسی موتاسیون های ناحیه پروموتر ژن 1-fascin در کارسینوم پاپیلاری و کارسینوم فولیکولار تیروئید

بدخیمی های تیروئید در میان کل سرطانها رتبه چهاردهم را دارند، با این حال شایعترین سرطان دستگاه غدد درونریز محسوب میشوند. بررسی آسیبشناسی سرطانهای تیروئید نشان میدهد که از انواع مختلف آن ها چهار نوع شایعتر بوده که به ترتیب شیوع عبارتند از: کارسینوم پاپیلاری، کارسینوم فولیکولار، کارسینوم مدولاری و کارسینوم آناپلاستیک. بیمارانی که در مراحل اولیه تشخیص داده می شوند دارای پیش آگهی خوبی هستند در حالی که در بیمارانی با سرطان تیروئید تهاجمی شده یا متاستاز داده، پیش آگهی چندان مطلوب نیست. اگرچه سلولهای توموری معمولا در گردش خون سیاهرگی و لنفاوی انتقال مییابند ولی مسیر جریان خون تنها عامل متاستاز نیست. تغییر شکل سلولی نوعی پیشساز برای گسترش متاستاز به حساب میآید. یکی از پروتئینهای دخیل در ایجاد پاهای کاذب و تغییر شکل سلولی پروتئین fascin-1 است. بیان این پروتئین در سلول های سرطانی همراه با متاستاز و همچنین افزایش بیان آن طی تهاجمی تر شدن سرطان زمینه تحرک سلول ها را فراهم میکند. بیان یک ژن در سطوح متفاوتی تنظیم می شود که مهم ترین آن ها کنترل در سطح رونویسی است. بیشتر فاکتور های رونویسی و عوامل تنظیمی به ناحیه پروموتر که در قسمت 5-flanking ژن قرار گرفته است، متصل می شوند. این توالی خاص از dna به جهت انجام رونویسی و تنظیم بیان ژن از اهمیت قابل ملاحضه ای برخوردار است و هر گونه تغییر در آن می تواند موجب تغییر در الگوی بیان ژن شود.